Каму спатрэбяцца мае літаратурныя пакуты над чыстым аркушам?

Уладзімір Ліпскі

Словы выбірае чалавек, але часам і словы выбіраюць чалавека. Такая думка, пэўна, узнікае, калі чытаеш сапраўдныя, глыбокія творы. Тады здаецца, быццам словы падбіраюцца самі, удала спалучаюцца паміж сабой і будзяць творчае ўяўленне чытача. Нібы ідзеш па жытнёвым полі, дзе кожны каласок спявае сваю песню пад пяшчотным подыхам лёгкага ветрыку,дзе наталяешся водарам рамонкаў і лунаеш у ласкавых промнях сонца, якое так і хочацца назваць жыццём. Тады, напэўна, і ў жыццёвых промнях не прамінаеш сонца, калі яно грэе і будзіць да дабра…

“Якое гэта шчасце – навучыць сябе шчыра радавацца таму, што ты жывеш, дыхаеш, як важна адчуць, што ты патрэбен камусьці.