На вялікі жаль, не змагла да Вас датэлефанавацца, таму мушу скарыстацца знойдзеным на Вашым сайце адрасам электроннай пошты, каб сказаць агромністы-аграмадны дзякуй за Вашу кнігу перакладаў "Залаты домік".

Допіс, бадай, не здолее перадаць і маю ўражанасць, захопленасць зместам, густоўным мастацкім афармленнем кнігі, і маю расчуленасць такім файным, без пафасу шыкоўным падарункам.

Я насамрэч лічу за гонар магчымасць спрычыніцца да перакладаў Вашых твораў, а знаёмства з Вашымі хлопчыкам ды чорцікам было не столькі працай, колькі нагодай добра правесці час за цікавым заняткам.

Дарэчы, і кнігу, і камплект часопісаў з імпэтам вывучаюць калегі па Нацыянальным інстытуце. Спадзяюся, будзе яшчэ і адукацыйна-асветніцкі розгалас)))

Хай Вам штодзень натхнення прыбаўляецца, здароўя ды аптымізму прыбывае!

З павагай і вялікай удзячнасцю, Ірына Шаўлякова  (крытык, перакладчык, кандыдат филалагічных навук)

21.05.2014

Дорогой мой Человек!!!

Позвольте Вас Так называть! Какое Счастье смотреть в Ваши Глаза ! Вернее чрез них Вам Прямо в Душу!!! Даже на фотографии. Она у Вас Такая Добрая, Красивая, несущая Свет и Любовь ко всему и Всем! Особенно -Детям! Спасибо Вам за это и низкий Поклон!

А еще Вам Огромная Благодарность от меня и всех Кузбассовцев За Зинаиду Михайловну Туснолобову-Марченко!

С уважением, Наталия Алексеевна Титова

18.11.2013 г. Кемерово

Іван Шамякін, народны пісьменнік Беларусі:

–Я люблю цябе, мой дружа, ганаруся тваімі поспехамі. Сумна, што часам тыя, хто кіруе культурай, не заўважаюць, хто ззяе ў ёй зоркай першай велічыні. Ты такая зорка. Твая кніга “Мама. Малітва сына” можа стаць побач з узорамі сусветнай паэзіі. Менавіта не прозы – высокай паэзіі. Я чытаю яе і плачу. Не таму, што пад старасць стаў сентыментальным. Ад вялікай праўды жыцця.

Васіль Вітка, класік дзіцячай літаратуры, творчасць якого адзначана  Ганаровым дыпломам Ганса Крысціяна Андэрсана:

– Па службе, па служэнні дзецям мы равеснікі. Перад дзецьмі, нашымі чытачамі, мы – раўня. Што такое для Ліпскага кнігі для дзяцей, што такое для яго “Вясёлка”? Гэта і ёсць сама работа і самаадданае служэнне не ўвогуле маленству, а рэальным сучасным дзецям.

Уладзіміру Ліпскаму:

Скачыце, зайчыкі і ліскі.

З настроем будзьце таты, мамы.

Няхай жыве Уладзімір Ліпскі –

Сярод дзяцей дарослы самы!